Visueel beperkt én eenzaam
Mijn leven is met mijn 43 jaar verstild geraakt. De zondagen zijn uitermate saai, ik ken wel mensen, maar heb weinig vrienden en ga steeds meer denken: moet ik het zo nog 40 jaar volhouden..? Niemand durft dit hardop te zeggen, maar misschien voel jij je ook zo en nee, niet misschien zoals ik het heb, maar wel zoals jij het op jouw manier ervaart.
Lotgenoot met visuele beperking
Ben jij wel eens eenzaam?
Het nieuwe jaar is weer begonnen. Heb jij er zin in… of zie je op tegen weer een jaar dat geruisloos aan je voorbij dwarrelt? Voel jij je wel eens (of geregeld) eenzaam? Laten we daar dan nu iets aan doen!
Uit onderzoek komt naar voren dat eenzaamheid veel voorkomt in onze doelgroep. Maar wie eenzaam is, is ook moeilijk te bereiken. Ben jij een van de velen die eenzaam is? En zou je willen dat je leven weer sociaal in beweging komt? Het lastige aan eenzaamheid is dat het niet op je deur staat en mensen dan spontaan denken, laat ik maar eens aanbellen voor een kopje koffie. Dus jij moet zelf weer stappen gaan ondernemen om eruit te komen, maar welke stappen dan? En waar haal je de motivatie vandaan? Want eenzaamheid maakt ook lusteloos en moedeloos en zet je denkvermogen op een steeds lager pitje.
Denk met mij mee
Met dit bericht bel ik digitaal bij je aan om te vragen of je zin hebt om met mij en anderen mee te denken over de vraag: hoe kunnen wij ons minder of helemaal niet meer eenzaam voelen? Wat zou jij graag willen, hoe zou dit eruit kunnen zien en welke stapjes kunnen jij en ik dit jaar ondernemen hiervoor? Dus wat kan jij binnen jouw mogelijkheden in jouw eigen omgeving ondernemen om jezelf weer sociaal te bewegen? Hoe, wat en waar moet je zoeken, want Google blijft je leeg aanstaren als je niks intoetst. Welke activiteit, initiatief, organisatie, sport, cursus, levensdoel, partner, huisdier, waar jij sociaal contact uit kunt halen, kan jou helpen om uit je isolement te komen en je leven weer wat glans te geven?
Hoe krijgt dit vorm? Dat bepalen we samen. Ik neem dit initiatief omdat ik geloof dat we samen meer weten en creatief kunnen zijn en dit idee hopelijk een vorm op maat gaat krijgen waardoor jij aansluiting kan vinden. Want samen weten we meer en het helpt ook om je aan elkaar op te trekken, weer moed te vergaren, je oplossingsvermogen weer aan te zetten en ja, dit kan gewoon zelfs leuk gaan worden.
Een simpel mailtje sturen is de eerste stap
Ingewikkeld? Nee, je stuurt gewoon een mail naar mij met jouw verhaal. Dat is stap 1. Dan kijken we daarna met zijn tweeën (of drieën, vieren…) hoe wij de vervolgstappen vorm kunnen geven.
Mijn idee is trouwens door een aantal sociaal actieve slechtziende lotgenoten hoofdschuddend weggelachen, met de woorden „Ik voel me helemaal niet eenzaam en ik ken niemand die zich eenzaam voelt.“ Of: „Zie ze maar eens te bereiken, dat soort mensen melden zich niet.“ Bewijs jij het tegendeel?
Stuur een mail aan: eenzaamheidkentgeentijd@gmail.com
Ik kijk uit naar je bericht!